غزه

اسراییل راهی تصرف شهر غزه است و جهان «متمدن» ناتوان از توقف ماشین جنایت نژادپرستان صهیونیست. بحث دیگر بر سر میزان جنایت و نسل کشی اسراییل نیست. آنها که خود این ماشین جنگی را تسلیح می کنند برای حفظ ظاهر نق نقی می کنند و همان را هم با هزار تبصره و اما و اگر تهی از خاصیت می سازند. ریاکاری اینها دیگر حتی ارزش بحث و جدل ندارد.

در خاورمیانه اما سکوت یا همراهی معنای دیگری دارد. نمی شود شهروند این منطقه بود و میان این درجه از توحش با همه مصایب دیگر این منطقه جنگ خیز و جنگ خو رابطه ای برقرار نکرد. و نمی شود رابطه میان دولت های مرتجع منطقه با تداوم این توحش را ندید. هیچ مهم نیست که به کدام مذهب و دسته و شاخه تعلق دارند. هیچ مهم نیست که فارس و عرب و ترک و کرد و دروزی و مارونی و…. باشند. هیچ مهم نیست که تخت سلطنت شان را از کدام قدرت جهانی گرفته اند و هیچ مهم نیست که بنام «استقلال» و جمهوری و…. پشت شان را به کدام از این قدرت ها داده اند. اینها همه در عدم توقف این جنگ و یا شعله ور کردنش مستقیما نقش داشته و یا ذینفع بوده اند. اینها همه پیج و مهره های نظمی اند که چنین کشتار و توحشی را موجه و ضروری می کند.

با آنچه در جهان امروز و در منطقه ما می گذرد تکرار غزه در بسیاری نقاط دیگر ممکن است. هیچ تغییر سیاسی ای در این منطقه نمی تواند چشم بر این واقعیات ببندد. نه برای آینده های دور. همین امروز! هیچ اپوزیسیون چپ یا راستی نمی تواند با سکوت در مقابل این جنایات خود را متعلق به آینده ای برای صلح و عدالت و انسانیت بداند.